Acı...
Dolanırken yeryüzünde
Güçsüz
Nefessiz
Yalnız kaldığımda
Acı nöbetler tutar beni
Gece düşlerle
Aynı şehirde
Uyanıyorum sensizliğe
Zamansızlığın bir bölümünde




Hayatım bir hiç
Yol verdim gidişine
Gitmeliyim
Duramam buralarda
O ay ışığında
İçimi titreten yokluğun
Çok sonra başlar
Denizler içinde boğulurcasına
Sonra
Çok sonra




Susuyorum
Algım yetersiz
Parmak uçlarım buz kesti
Karşımda duruyor öyle
Cansız bedenim
Acaip bir hissizlik
Tepkisizim
Zamansız bir evrende
İçime gizlediğim
Sesli harfleri
Telafüz edemiyorum




Yaz dedi kalem
Gönlünün gizli öğretisini
Kendine olan özlemini
Acı nöbetlerini
Bırak bir yanı
Eksik kalsın
Bir yanı sensiz




Ben
Bile bile
Seve seve
Seçtim yanmayı,üşümeyi
Zaman zaman
Onun yalnızlığıyla ağlamayı
Hatırla
İnlete inlete
Ayrılık vakti geldi demeyi
Gecenin bu saatinde





sevay