İnsanlık denen kalbi bozuk,
Kahraman kılıklı mahlukat
Her yaratığın bir rolü varken
Bu hayat oyununda
İnsanlığın rolü, oyunu bozmak.

Devamı bitmeyen boş düşünceler
Her ayrı beyinden çıkan
Beyinsiz cümleler...
Ben mi çok karamsarım gerçekten?
Yoksa insanlık mı uzak gerçekten?

Her rengin ayrı bir mimozası,
Her kuşun ise eti varmış.
Ne kadar çok insanlık
O kadar çok yalnızlık
Keşke bazen biraz daha
Biraz daha yalnız kalsam diyorum
İnsanları tanıdıkça yalnızlığı
Çok daha çok seviyorum.

Şimdi sen mi kaldın gariban
Yoksa ben miyim gerçek hayyam
Nasıl olsa söylenenlerin adüsyonu tutulmuyor
Yoksa herkes korkardı
Konuştuğu boş cümlelerden

Şimdi ben miyim tek yalnız?
İyi düşün tek ben miyim hafız?
Şimdi sıra düşünülmemesi gereken
Cümlelerden birkaçını düşünmeye geldi
İşte tam da bu sırada
Hayat piyesimdeki başarısız oyuncular
Yanımda belirdi.
Artık hiçbir şeyi düşünmeyip
Sahte dünyamda beyinsiz cümlelere yer vermenin
Zamanı geldi
Bana müsaade.