Kainatın Gözyaşları Habib’ime

Kainatın ilk gözyaşı sevinçten mutluluktan
Kurtulacak ümmeti manevi yoksulluktan.
Yirmi nisan Pazartesi güneş bir başka doğdu
İki cihan serveri dünyaya teşrif oldu.
Mecusinin bin yıllık taptığı ateş söner
Şakk-ı kamer mucizesi müşrikleri mank eder.
Alemlere rahmetle gönderilen nebidir
Ali İmran,Maide,Araf, İsra delildir.
Onun güzel ahlakı anlatılır ayetde
İnsanlık doğru yolu bulacak bu sayede.
Huda’nın tek habibi gül kokulu nebidir
Kainatın gözyaşı rahmetullah nebidir
Arş- Ala semasında onun adı asılı
Muhammedin Resulullullah mühürüde basılı.
Adem’de tövbesine sebeb etti Resulu
Ümmetinde açık görse kapatırdı kusuru.
İnni Es elüke bi hakkı muhammedin
Habibimden başkasını bir türlü sevemedim.
Sevr dağı onu saklar, mecusinin gözü perde
Müşrik anlamaz bunu nefsiyle başı dertte.
Kisranın sarayında şerefeler yıkıldı
Habibin doğumunda kainatda şaşırdı.
Bolluğun ve bereketin simgesi bu yağmurlar
Görmeyi arzulayan Karani de çok ağlar.
Hirada bir mağara örümcekler ağ bağlar
Gül kokulu misafir,biliyor çölde dağlar.
Kün feyekün emriyle bulutlar kıyamdadır
O’nla dolmayan gönül en büyük ziyandadır.
Habibbin ahlakını anlatıyor ayetler
hidayetin önderi,yalnız onla rahmetler.
Batn-ı Nahl daki cinler,hidayetteler
İblisin kardeşleri bunu anlamadılar.
Altmış üç yıl boyunca semadan rahmet yağdı
Muhammedin nebiye güneş bir başka doğdu.
Habibim humma oldu,onüç günde gül soldu.
Habibibimin Hüdaya kavuşma vakti geldi.
Cibril geldi yanına misafirim var dedi
İki cihan serveri ’’Söyle kimdir o’’ dedi
Cibril de cevabında Azraildir O dedi
Gül kokulum gülümser.’Gelsin dedi hazırım
Şehadet parmağımı arşa doğru kaldırdım
Rabbimle buluşacak ruhunu teslim eder.
Faziletli yaşamdan Refik A’la’ya göçer.
Mü’minlerin annesi seslenir Habibime
Cevap alamayınca süzülür yaş yanağına
Tarla süren sahabe gözyaşların döker
Habibimi görmeyen gözlergerek değil der
Nebimizin yokluğuna kainat da ağlıyor
Kusva deve aç kalıp yürekleri dağlıyor
Eşeği Yafur ise O’nsuz yaşam olmaz der.
Bir Yahudi Tevratta Ahmed yazısı gördü
Efendimi görmek için hemen düştü.
Habibim Arş-ı Ala da can dostuna kavuştu
Yahudi Kabr-i Şerifte gözyaşına boğuldu.
Hemen müslüman olup Yaratana yalvardı.
İmanım kabul ise O’na kavuşayım ben
Al canımı Yarabbi Nebimle olayım ben.
Yaratan duasını hemen kabul eyledi
Yahudiyi Nebime hemen komşu eyledi
Kainat gözyaşını ikinci kez dökmüştü
Yetim kalan ümmetler hep boynunu bükmüştü.
Habibime dökülür günülden gözden yaşlar
Mutluluğa giden yol O’nun adıyla başlar
Maniler Sultanının hasret bağrında kışlar.

MİNE ERDOĞAN DAL - MANİLERİN SULTANI