Günahını görmeyen ağma bir gözken ömrüm
Gafletten perde idim kim gördü gerçekleri
Tövbesini bilmeyen kuru bir kirken ömrüm
Gözlerde damla idim kim gördü gerçekleri

Aşık oldum bir yare sevdasından delirdim
Yar yolunda idama seve seve gelirdim
Fani aşk aldatırmış ben nereden bilirdim
Güzelde ayna idim kim gördü gerçekleri

Hiç ölmeyecekmiş gibi yaşıyoruz ya bizler
Hayatlar son bulurken herkes aynı yolu izler
Sevdalar gömülürken bir de titriyorsa dizler
Nefsimden gölge idim kim gördü gerçekleri

Onca yıldır gönlüme aşk olarak ektiğim
Issız kalan çöllere gül olarak diktiğim
Vuslat denen menzile sabır ile çektiğim
Zamanda tesbih idim kim gördü gerçekleri

Meleklerden gözyaşı sağanaklarla inerken
Geceye küsen yıldızlar beraberce sönerken
Sürgün ruhlar Dünya’dan öz sılaya göçerken
Hayatta sınav idim kim gördü gerçekleri... T.Ç