Ayaklarıma iki ilmik atsan
duvarlarıma çakılmış çivilere assan
kasketi gözüne kapatıp, gölgemde yatsan
ah! be cellat, var mı sana çeresi canımın?

Güneşimi bulutlardan aşağı attın
dar geçit misali sıkılan genzimi yaktın
hor dağların tepesindeki leş kuşalrı gibi bedenime baktın
ah! be cellat, var mı sana çürüyen bedenimin faydası

Ölü bir hayal gibi savurdun, ne cennete ne de cehenneme
bir tutsak misali ele geçiremedin, dokunamadın minnetime
hadi durma bir gayret, iki ilmik daha at kefenime
ah! be cellat, korkularındır uyndadıran ecel teri aynası

Kabirler senden önce kazılmıştı
bu yazılar ezelden yazılmıştı
sende ki acılar dinmeyen sızılardı
ah! be cellat, inilemelerin sana ne safası vardır

Cellat bana bakar, ben ölüme
cellat benden korkar, ben ölüme gülümserim
ayaklarıma kapanası gelir
vur tekemyi diye emir veririm
ah! be cellat titiremelerin ne karı var