1
Yorum
3
Beğeni
5,0
Puan
1820
Okunma
duman kaçmıştı gözlerine
dumanlıydı dağın başı
kara gözlerinin içi dumanlıydı dağın, tıpkı…
ağlayan bir çocuk gibi.
ne zaman
ağlayan bir çocuk görsem
puslu gözlerinden hatırlarım kendimi
hatırlarım, dumanlı dağı
ne zaman
ağlayan bir dağ görsem
duman kaplar gözlerimi
ne zaman
kaçsam kendimden
dağda bulurum izlerimi
ne zaman,
etraf sessiz ve kederli ise
ağlar yüreğim dağlar gibi
asılı boğazımda bir düğüm ilmek
başı dumanlı bir dağ gibi
yüküm ağır dumanlı dağdan
içim günah yüklü bir dağım
dağlar yüklenemedi bu yükü de
yükledim nefsime
büyüttüm.
kederlendim dağ gibi...
ama,
yitirmedim kendimi, ümitlerimi
yine de yüklendim güzellikleri,
sevda masallı,
bir dağ misali…
biz,hep beraber
birlik olduk kenetlendik
sıralandık dağlar gibi...
yusuf erdoğan
5.0
100% (1)
Cevap Yaz