Dağa baksam,
Düğümlesem zirvesine gözlerimi.
Ağrı olsa bu dağ,hatta Everest..
Bir put gelir aklıma,
Bir de putperest....
Ve cüceleşir tüm yüceler...
Tüm yüceler
RÜMEYSA

Denizlere baksam,
Bütünleştirsem maviliklerle gözlerimi.
Yüklese rengini tamamen masiva.
Gözlerin gelir aklıma,
İnan,her renk berhava..
Ve dökülür dudağımdan heceler:
RÜ-MEY-SA

Güneşe baksam,
Ziyasından etkilenip kapansa gözlerim.
Seni görürüm,
Seni görürüm RÜMEYSA...
Göz kapaklarımdaki kutsal tabloda.
İşte o an;

Bilsem ki RÜMEYSA,
Sen varsın ardında Güneşin.
Senden aldığım ziya ile
Güneşi eritir geçerim...
Bilsem ki RÜMEYSA,
Sen varsın denizlerden öte,
Bütün denizleri, içer geçerim.

Bilsem ki RÜMEYSA,
Sen varsın dağlardan sonra,
Ferhat misali efsane değil,
Gerçekten, dağları deler geçerim...

Oysa.............
Sen yoksun RÜMEYSA.
Tablonu taşısa da, göz kapaklarım,
Artık ne sen varsın bu dünyada,
Ne de ben varım.

Mustafa EROL
Antalya/Manavgat