Hasret tohumlarını ekiyorum
Başlarken her yeni güne,
Toprakta bari buluşsun diye...

Yeryüzünde özleme dair ne varsa,
Bir bir bırakmak istiyorum geriye,
Arkama bile bakmadan...

Yine de doğan her günle,
Biraz daha umutlanıyorum sanki,
Bekliyorum der gibi gülümsüyorum
Toprağa...

Belki çıkar gelirsin diyerek,
Ama ümitli, ama ümitsiz
Umutla başlıyorum hayata
Yavaşça atıyorum adımlarımı,
Toprağa,
Belki hisseder dercesine,
Hayata...

Bakıyorum çiçeklere,
Her çiçek özenle yaratılmış,
Tıpkı senin gibi....

Yaşama alıştım sanki,
Diyerek anlatıyorum hayata,
Sanki anlıyor beni,
Her bastığımda batıyor derine....

Uyuyorum...
Artık çok umursamıyorum dercesine...
Aslında tam tersi,
Sadece anlık unutmalıklar için....

Bir an bile olsa,
Çıkmıyorsun ki aklımdan,
Yeryüzüne ne zaman baksam,
Yine sen varsın baktığım yerde,
Ya da benim görüşüm neticesinde....

Bir insanın aklından,
Ancak bir an çıkabilirmişsin,
Kalbindense bir ömür boyu,
ASLA.....