Asırlardan sonra,
yüzünün çizgilerinden uzak...
Göz kapaklarından sarkan
bahar çiçeği ihtişamı kirpiklerin
ve dipsiz sevda okyanusu gözlerinden uzak
yüzyıllardan sonra,
hiç eskimeyen
sararıp solmayan
-ki bütün sonbaharları hiçe sayarak-
bir resim hâlâ silûetin,
yazı selamlayan bir yağmurla ıslanan özlemlerle
gözlerimden akan...

Kaç anı eskittim
kaç hatırayla eksildim,
kaç çocuk daha öldü çocukluğumla oysa...
Ne şarkılar sildim
ne şiirler yaktım oysa
allahsız gecelerin sokaklarında
bir bir üşürken elleri kimsesizliklerimin...
kaç intiharla ölüp
kaç acıyla doğurdum yine kendimi,
Sesinin uzaklığında
hâlâ kulaklarımda çınlarken her rüzgârla
adının şarkıları..

Asırlardan sonra,
yüzünün çizgilerinden uzak...
Göz kapaklarından sarkan
bahar çiçeği ihtişamı kirpiklerin
ve dipsiz sevda okyanusu gözlerinden uzak
yüzyıllardan sonra...
Bugünmüş gibi,
an gibi,
sayısız mevsimler gibi
sarıyorsun hâlâ...
saçlarımdan parmak uçlarıma,
bütün sıcaklığıyla
yazı selamlayan bir yağmurun,
her adımda adını andığım
Şehrinin sokaklarına sarılışı gibi...