0
Yorum
1
Beğeni
5,0
Puan
1185
Okunma
açmamışken gözlerini henüz güne
İstanbul...
uyanır emekçileri
karanlık ’sabahlara’...
gözlerinde doyulmamış bir uykunun kiriyle..
mevsim henüz sonbahar,
oysa mevsimin yüzü büsbütün kıştır..
üşür elleri
annesiz bir çocuk gibi,
çocuğuna çikolata alamayan bir babanın..
üşür yüreği yangınlar içinde..
açmamışken gözlerini güne henüz İstanbul...
uyanır martıları çığlık çığlığa
bu yoksul sabahlara ...
karanlığında bu sabahlarin,
koşuşturur işçileri
tanrıların...
kendilerine biçilmiş sınavlarını -mecburi- yaşarcasına..
5.0
100% (1)