Bir şehre de zaten bu yakışır…
Bulut rengi sokaklar,
Kirli ellerle sarılı simalar.
Buz gibi duvarlarına, soğuk bir kaç,
Seni seviyorum sözü yazılır.
Çöpten daha yığın olmuş,
Ölmüş sevda kokuları yayılır.
Ve işte, beni terk ettiğin şehre,
Ancak bu yakışır.

Yaşam kıvamını kaybetmiş bakışlar,
Kaybolmuş sessizlik dolaylarında…
Yitirmiş sevdalar sesli harflerini,
Hiç sahip olmadıkları anlamlarında…
Kurşun yemiş en adamakıllı tarafından,
Yere serilmiş her, acaba?
Dediği gönül olaylarında.
Ve işte beni sardığın şehre,
Ancak bu yakışır.

Bu yakışır,
Beni anlamamakta ısrar eden bir şehre…
Sözlerimi boğazıma düğüm eden…
Ölümü bile bana çok gören…
Köşesi yakılmış gönül zarflarını,
İçimdeki son umudu, kiniyle adres edinen…
Gözyaşımı bile hakir gören bir şehre,
Boşuna ağladığımı söyleyen boş bakışlara,
Ancak bu yakışır!