keşke;
ömrünün sonuna dek,
bir tek beni yar bilseydin.
ödenmemiş fatura misali,
umutlarımı kesmeseydin.
yürekten sevenler denildiğinde,
bizi gösterseydi tüm parmaklar
ve sessiz sedasız ihanetlere yol almasaydı,
o gelişini iple çektiğim ayaklar.
gitmek sadece ölüme münhasır olsaydı keşke.
ve gözler yalnızca
"neden benden önce girdi kara toprağa"
diye ağlasaydı.
keşke;
yılların birikmişliği yerine,
saçlarım inseydi belime.
artık usandım,
köşe bucaktan
hüzün toplamaktan.
ve hiç bir bahara aldanmadım,
üstüme hep bir şiir aldım.
oysa biz seninle
Temmuz aşkıydık.
hangi arada derede,
Şubat soğuğuna kaldık...?
pardon bayım....
bu heba ettiğin yürek
öyle "unutursun" demeyle,
geçiremiyor yaralarını.
kanıyor.
yanıyor.
avunamıyor...
acıyan gülüşlerimi
tüm şehir görüyor.
yokluğun;
koca bir meydan muharebesi,
yüreğimde.
"İlla öleceksin" diyor bu uğurda.
gazilik mertebesi bile
onmuyor yaralarıma...26/01/2016 Can Çalışkan