Çekip almıştın beni ömrümün kışlarından
Yüreğimin kor alev gibi yakışlarından
Kelam etmek gerekse güzel bakışlarından
Sevdiğimin cemali “güneş”di “ay”dı derdim


Özlemlerle yaşadım hiç vuslata ermedim
Aşk bağında dalından güllerini dermedim
Tüm cihanı gezdim de benzerini görmedim
Ruhuma aradığım ikizim “O”ydu derdim


O’nu görse mest olur yüreği taştan olan
Hasretiyle ah edip gözünde yaştan olan
Bir tek dokunuşuyla aklımı baştan alan
Dudaklarımdan öpen kadehte “mey”di derdim


Salınıp yürümesi örnekti ceylanlara
Benzersiz bir hazine yareni olanlara
Varlığı, sıcaklığı derman idi canlara
Yokluğu zalimane ömrüme “zay”dı derdim


Ne mutluluktan güldüm ne ağladım acıdan
Halim ehvence idi yolcudan ve hancıdan
Bütün ömrüm boyunca, Yüce Yaratıcı’ dan
Bana nasip edilen en büyük “pay”dı derdim


O emsalsiz katıktı tek öğünlük aşımda
Mutlulukla çağlayan gözümdeki yaşımda
O’nun sevdası varken şu biçare başımda
Yaşadığım her bir an “düğün”dü “toy”du derdim


Sevdamız kısa sürdü uzaklaştı yanımdan
Dönüp de bir bakmadı can götürdü canımdan
Hesapsızca davranıp çıktığında “anı”mdan
Elli yıllık ömrümü bir güne saydı derdim


Zemheride kardelen, ilkbaharda menekşe
Yaz ayında tomurcuk sonbaharda güldeste
Tutkuyla bütünleşip söylerken bir nefeste
Bıraktı ellerimi sebepsiz caydı derdim


Şarkı, türkü, bozlaktı adı her dem dilimde
Etle tırnak gibiydik ayırmazdı ölüm de
Sarsıldım gidişiyle hüzün kaldı elimde
Ruhumdaki depremde kırılan “fay”dı derdim


Gördüğüm bir rüyayı iyiliğe yorarak
Sabah uyandığımda gerçeğine vararak
Hayatın akışını en başına sararak
Gece vakti başımdan bir yıldız kaydı derdim



01.04.2016