Henüz okullu bile değildim
Bir sevdiğimi uğurladığımda
Kaybetmeyi öğrendim
En acı şekilde
Şimdiler de koymuyor ki artık
Kaybetmek
O kadar çok uğurlayınca
Dönmeyesiye
Canından parçaları
Acıtıyor
İlk günkü gibi aslında

Yüzleşmek içindeki fırtınayla
Ne de zormuş
Geceler ve milyonlarca
Yıldız seninle ama
Olmuyor, olmuyor

Yine gün ağaracak
Başlayacak hengame
Kimse birşey bilemeyecek
Yalan gülücükler
Şehrin kirli havası
Acımış çaylar
Üç kap yemek bir tepsi
Bir sigara keyfi sadece
Sonrası
Sonra aynı feveran

Deli saçması bir kavga
Hiç değişmedi çeyrek asır
Ne beklersin
Bekliyor işte
An gibi
Geldim sana diyecek
O meçhul yüzü bekliyor
İncinmiş yanlarını saracak
Geçen yıllarda acımıştır
Onun da bedeni
Yılların hasretiyle saracak

Olmayacak
Gelmeyecek
Kimse de bilmeyecek
Gün doğacak
Acılar yastık altına
Maskeler surata
Shaksper’i hayran bırakacak
Oyunlar oynanacak
Ve tekrar
Ve tekrar
Ve tekrar