başi avuçları arasında
sırtını duvara dayamış
yere çömelmiş gayet kederli
bitap düşmüş yağız bir çocuk

... başucunda dikilen bakımlı ihtiyar
bastonla omzuna dürttü
hişşit evlat, nerelisin ?

evlat hafif doğruldu yukarı
- şöyle bir yüzüne baktı...ve sustu
başını yere eğdi o mahcup çocuk
usulca mırıldanarak
daha evvel ses etti mi ki acep

...bastonu tekrar dürttü omzuna
hişşit evlat sana diyorum sağır mısın
nerelisin?

-çocuk
kan çanağı gözleri vakur bir duruşla
başını çevirdi epeyce süzdü dedeyi
ağlamsı ağlamsı titrek sesiyle
çok uzaklardanım dede
sen bilmezsin oraları

...orası da neresi evlat ?
-yangının olduğu, insanın öldüğü
kıyametin koptuğu yerden
türkmen diyarı derler
bilirmisin?

hımm! dedi dede...
-ve eğdi başını sessizce
yağmur eşliğinde uzaklaştı
derbeder, zavallı
çocuk


Nuh Comba