Bahar aylarından
bir gündü
Ekmeğini topraktan kazanan bir yiğit
Gün Ağarmadan kalktı işine bir evin tek oğlu idi
eee babadır kırılmaz ocağı tüttürülecek
toprağını kurcalamaya tasını tarağını alıp işine
koyulacaktı ki hasretin bağrında
kor olmuş ateşini yüreğinde hissetti
durdu bir kaç dakka.. iç çekti
bir kaç kere ofladı pufladı

çalışmak içinden geliyordu ama
gönül derdi alıkoyordu
Bir türlü ayrılamıyordu evden
yüreğine söz dinletemiyordu
kara sevda gibi kalbinde bir sızı
tırmalıyordu benliğini
Baba ocağı Çekip gidemiyoru da



İşin garip tarafı yavuklusunun da
yakın dı evleri Her gördüğünde
işmar ediyordu yinemi işş diye
Boyun büküp başka çaremi var der gibi
Eli kolu düştü yanına gitmek istemiyordu
isyanı hal ve hareketlerinden belliydi
sevdiğini de işi yüzünden alamıyordu
Arada anasına.. ana neden bende el gibi
bişiler mırıldanıyor ama sözün tamamını
söyleyemiyordu ana nın kalbi kırılmasın diye
eee ne yapsın baba ocağı tüttürülecekti
başka da kimse yoktu o ocağı tüttürecek
Baba ocağını tüttürmek güzelde
Yürekleri tüttürmek zor oluyor




24/03/2016.....K.G. _İKİGÖZÜM_