En karanlık gecenin nabzından damlayandın
Rüzgârlarda savrulan bir tutam kül gibiydin
Bir mumun akıttığı birkaç damlayla yandın
Dikenini saklamış gaddar bir gül gibiydin
Bana göre değildir kökünden ayrı ağaç
Bir kibrit çakışına sen de olursun muhtaç.

Penceremdeki kuşlar karanfiller benimdir
Benimdir nağmesiyle büyüleyen kanunlar
Griler kırmızılar ve yeşiller benimdir
Benimdir öfkeliysem yanımdaki tayfunlar.
Alev gibi bu kısrak koşuyor bir menzile
Ölmedim ki bir defa tekrar baştan dirile.

Yolumun en sonunda bekliyordur mutluluk
Bir gün gelip kaçacak yere düşecek keder
Yüzümü yıkayacak başarı oluk oluk
Nasıl görürsün bilmem kalmayacak derbeder.
Kirletmesin gözyaşım elimde mendilimi
Hiç kimse susturamaz söylerken şen dilimi.

Yaşlansam da baharın ezgileri benimdir
Benimdir denizlerde boğulan ay ışığı
Hayaller dünyasının sezgileri benimdir
Benimdir yazacaktır kalemin alışığı.
Sen bir kara dikensin bense bir demet nergis
Dağılır mı bilemem gözlerini saran sis.

Çöllere su taşıyor nağmeleşmiş sözlerim
Buluta erişiyor kuşların kanadıyla
Nice volkan patlatır nazar edip gözlerim
Var olacak her zaman devasa inadıyla.
Çıkmayacak sayfamdan ne Kaf Dağı ne deniz
Okuma bakma gelme bozulmayacak bu giz.

Papatyanın beyazı gülün alı benimdir
Benimdir tozpembeler menekşenin morları
Bir hevesle açılan bahar dalı benimdir
Benimdir sarı kızıl ocakların korları
Hak Teâlâ dileyip icazeti vermişse
Suçlu mudur bu kadın sözcükleri dermişse.