Elveda diyerek cüda eyledin aramızdan,
Yaktın bizi diri, diri hiçliğine VEEYSEL’İM.
Velâkin düşmeyeceksin söylenen şarkımızdan,
Aklımızı baştan alan âcizane VEYSEL’İM.

Haykırmak elzemlidir, be hey rahmetli ardından!
Artık efgane hacet yok, alıyoruz şarkından,
Şiirler yaratıyoruz en içli, en arından,
Iraklara garkan olan sefilâne VVEYSEL’İM.

Kem kader böyle imiş, istediğini yapıyor,
Vermiyor bir meserret, azgın nârda yakıyor,
Eline geçse bir sürur, alıp yüze çarpıyor,
Yanardağda yaşayan bre divane VEYSEL’İM.

Seller gibi akan yaşlar, nice derya doldurdu,
El âlem tebessüm etti, ama bizi dondurdu,
Lâl gibi olan yüzleri, mevtin birden soldurdu,
Ölüm ne kötü şeymiş sanatkârane VEYSEL’İM.

Lezzet kalmadı dilde, kanatlanıp gitti elden,
Divanece ağladık, bir nesneler döktük dilden,
Üzülerek haber sorduk, esen dehşetli yelden,
Cevap bile vermedi, dâhiyane VEYSEL’İM.

Emanete kemlik olmaz, derinden biliyoruz,
Mevcut şiirlerinle daima içleniyoruz,
İçtenlikle dinliyor, sonra da zar ediyoruz,
Lazım işte bunlar bize, pek şahane VEYSEL’İM.

KÜÇÜK OZAN ( CML DMR)-DURSUNBEY-1973

AH VEYSEL’İMDEN.