Göç
Katarlar geçer hanlar durur üzerinde
Memleket yağmurunda ceketsiz gezerim
Özlerim toprak kokusunu kan bulaşmıyorsa
Bir gün güneşe gebe bir yıldızı alıp koynuma
Getireceğim bahar gibi ülkeme

Kan dağları yükselir yol gözükür dermansız
Ölmek İstemem acılara inat
Bombalar düşerken coğrafyalarıma
Parşumanı yırtar parmağım
Bir muştu gibi bağırır nidacı
İnsanlık ölüyor
Kurtarıcıların ellerinde boğuluyorum

Oysa beklemek daha mı güzeldi
Tepemize yıkılırsa dağ
Hayallerimize yeniden gece doğar
Çamura bulanır insanlığımız (insanlığınız!)
Bu can tendeyse
Göç bir umut ışığıdır yüreğimizde

Deniz sallanır
Deniz sarar soğuyan bedenleri
Ağlar asuman neden yıkılır gelmi
Her infilak yeni bir umudu kamçılar
Kararan gecelerimizde
Diş bilerim, and içerim
Yeni bir coğrafya kuracağım ülkeme

Biz bahara koşarız usta
Ellerimizde kan çiçekleri
Biraz daha ölelim, baharı alıp döneceğim
Sizler yüreğinizde mahkum
Boğulacaksınız kuyularınızda
Ve katar katar
Göç bitmeyecek