2
Yorum
3
Beğeni
4,8
Puan
998
Okunma
Ben içindeyim
Cam kenarı bir hüzne ayrılmış
Köhne otobüsün
Sen dışında.
Ben içindeyim
On dokuz saate
Ve saatle eşdeğer yaşıma
Sığmayacak duyguların.
Ağaçların,kuşların ve yolların.
-Biraz param olsa
Uçakla giderdim bilirsin-
Oysaki ben
Bulutların arasında yitmek yerine
Ya da tabana kuvvet bir yalnızlığı seçmek
-Mecburi istikamete yolculuk-bir otobüsün
Homurtuları arasında
Kaybolmuşum.
Ve parmaklarımız
Kuş izleriyle kaplı camda
Birleşiyor.
Neşeli birer insana benzetirdim parmaklarını bilirsin
Birbirinden yaramaz
Kabına sığmaz
On çocuk…
-Parmakların tanıdık değil şimdi
Her bir boğumunu öptüklerime
Benzemiyorlar-
Ama gülüşün değişmemiş
Gülüşün hep aynı…
5.0
75% (3)
4.0
25% (1)
Cevap Yaz