Çoktan öldürüldü kahkahalarımız
Dönerken ruhumuz kurak topraklara
Soldurul du bütün yeşiller
Karardı gökyüzü
Artık her gün fırtınalar kopuyor yüreklerde
Bir yangın yerine düştü canlarımız
Birer birer
Sonunda güneş utandı aydınlığından
Ve kaybolup gitti maviler


Yarınlardan endişesiz güne uyanmayı özledik
Özledik aydınlık sabahları
Kahrolası hain iblislerin tuzaklarında
En sevdiklerimizi kaybetme korkusu ile
Sıkışırken yüreğimiz
Bugün hangi ocaklara ateş düşecek
Hangi canlar yanacak diye diye
Yaşar olduk hepimiz


Artık yeter
Bitsin bu kara günler
Çaresiz olmak yakışmaz bize
Yakışmaz böyle yaşamak
Yenilmeyelim sakın bu lanet teröre
Haydi uyan Türkiyem uyan
Aydınlık güneşli günlere
Bitsin bu zemheri kışlar
Özlediğimiz bir bahar kokusuyla
İstediğimiz tek şeydir yaşamak
Hür ve de özgürce...

Gülseren MORKAN
03/19/2016