Yetmiş sekiz basamak çıkış, nefes nefese,
Meğer varmak içinmiş, bu karanlık kafese.
Ne tanıdığım âlem, ne alıştığım güneş,
Hasret, eski dostlara ve âşinâ bir sese.

Merdivenin üstünde, bir ara gözüm dalmış,
Baktım, tüm güzellikler, hep aşağıda kalmış.
Bu son basamaklarda beni bir hüzün almış,
Zaten kafesin içi, bin bir türlü vesvese...

Zaman, beynimde çivi, her gün sanki bin asır,
Her ân’ım, âkıbeti çözülemeyen bir sır...,
Bilmem suç kaderde mi, yoksa bende mi kusur,
Kırdığım gönül var mı, soruyorum herkese?

Kaç gece, yıldızlarla dertleşip sabah ettim,
Sevgi doluydu gönlüm, bilmem ne günah ettim?
İsyan haddim değil de, kadere bir ah ettim,
Sebebi ne, sırrı ne, biri bana söylese...

Aslında, anlıyorum, bu günlerin önemi,
Yaşanması gereken bir imtihan dönemi.
Kefâreti ödenip, yetmiş sekiz senemi
Rabbim bu imtihanda, beni mezun eylese...

Her derdin üstesinden, ihlâsla gelmek gerek,
Çileye sabrederek günahı silmek gerek.
Hiç şikâyet etmemek, şunu da bilmek gerek:
Merdiven de, kafes de, ilâhi bir hendese....

Ünal Beşkese
:::::::::::::::::::::::::::::::::::::.
ihlâs............:arınmak, özüne dönmek
hendese.....:geometri