NEY İLE BASTON



Ey baston, söyle bana neden büküktür boynun
Sakın inkâr eyleme ele verdi bakışın.
Sırrınla yanan kuşu saklamaz oldu koynun
Maharetle işlenen kan ağlıyor nakışın.


Küçücük bir tohumken yaşlı toprak ananın
Sevgisiyle beslenen sevdalı abanozum
Elbet boynum bükülür budur benim son kozum.

Anladım ki görülmez içi aşkla yananın
Yıllarca çırpınarak dağı delse figanı
Çilelerle doldurur geçmek bilmez zamanı.

Alevli bağırların ateşiyle kavrulan
Sızılarla ıslanan Hakk’a haykıran neysin
Baş üstünde yerin var imrendiğim tek şeysin.

Sevdasının gücüyle gökyüzüne savrulan
Vuslata ermek için yükselen bu feryadı
Sahiplenmek değil mi bir bastonun muradı?

Yer ettin gönüllerin en gizli dergahında
Bense çamur içinde desteğim adımlara
Tek isteğim arada çıksam kaldırımlara.

Neler neler gizlidir duyulmayan ahında
Nasıl bükülmez boynu bu perişan bastonun
Benim gibi yıpranmak olmaz ki senin sonun.

Boynum Hakk’a büküktür hizmetim ademlere
Ayağım yerdeyken de başım göğe uzanır
Atılsam da köşeye sanma baston utanır.

Mahkumum kirlenmeye ve geçen tüm demlere
İşte ondan ağlıyor üstümdeki nakışım
Sürünürken yerlerde göğü tarar bakışım.

Özü aynı olsa da bilirim ki kaderdir
Kimisi sürünürken kimisi de baş tacı
Kıskançlık deme sakın kabullenmek çok acı.

Belki sadece hasret belki hüzün kederdir
Şikayet sanma sakın bu halime razıyım
Fazlasında gözüm yok çünkü mütevazıyım.

*

TAŞTAN BANA TAŞLAMA

Şiirin hikayesini görmek için tıklayın



Ey kadın söyle bana niyetin ne sen kimsin
Bildiğim kadarıyla felaket bir isimsin
Karakalemden olma silinecek resimsin
Nasıl beni âlemin kafasına atarsın
Taşlama yazdım diye huzur ile yatarsın?

Ey kadın merhametsiz, titremez mi hiç için
Nedir haklı sebebin tüterim için için
Öfkem kinim sınırsız beni attığın için
Ne dersin ben de sana öfkemi kusayım mı?
Bağrıma taş bağlayıp sabredip susayım mı?

Ey kadın yeter artık elini koy bağrına
Saygı duydum yıllarca bitmez gönül ağrına
Seni kırmamak için gelmedim mi çağrına?
Dikileceğim bir gün tepene mezarında
Kahraman mı olmuşsun sanki halk nazarında?


Ey kadın özür yok mu haydi hemen af dile
Atmadığın yer kalmaz bu ne çekilmez çile
Bağışlamam bilesin yalvarman da nafile
Duymaz mısın sesimi daha ne duruyorsun
Taşa taş mı yazarsın onu mu kuruyorsun?

Ey kadın işin yok mu mancınıkla savurdun
Onlar duymadı bile ama beni kavurdun
Ben de can taşıyordum aldırmadın da vurdun
Fark ettin mi kirlendim bakmadan gözyaşına
Beni tutup fırlattın zalimlerin başına.


Afet Kırat