nasıl yığılıyor yüreğime acı
dağılmış bütün kuşlar eymir göğünde
dinmez bu topraklarda ölü çocukların yankısı
hüznüm çıplak
kışlamaya gelmiş su çullukları sazlıkların kıyısına
toprak ısınıyor cemreler tutuşacak yar
acele ediyor gazeteler
ölümü ansızın kucaklayan haberleri yazmaya
sisler içinden
uzak artık bize sakar mekeler çayırlar dil kuyruk kuşları
bir tek ben sana geç kaldım karanfil sokaktan yar

duyuyor musun esrimiş toprak
titrek bir geçmişten gelen çağrımı
karabataklar basmış şehri
biz en çok bu kentin sokaklarına güvenmiştik
yok saymıştık yükselen duvarları betonları
mumya şehirlerde yıpranmış inanç
sözler aynı ritüel aynı
partizan bir öpüş ver dudaklarıma güven parktan yar

menekşeler boynun bükmüş
karanfiller yaralı
kutsal saydığımız kızıl geyiklerinde terkeylemiş dağı
mırıldanıyor yaralarla uçarı bir çocuk
bir çift güvercinin şarkısını
ankara ilk sevdam
yalçın kayalarda çığlık atan sevdam
alıç toplayan çocukluğum
yanıklar var yanıklar
serviler altında ağıtlar
kanlı oyunların içinde çocuklar
üşüyor mu hala çocukluğumun serçeleri
yarım bıraktığım gülüşünde yar

akşamın iç çeken vuruşlarında
yabanıl bir hayvan gibi duruyor ölüm
güveniyordum oysa ben sana ey çıplak ayaklı şehir
yırttı bu şehir acısını diyorlardı
gül deren ellerin neden hala yaralı çocuk
lekeliyor kefenini gecenin yılgın sesi
kış uykusundakiler bilmem ne zaman uyanır

gün ağaracak bir gün
ankara kalesinden
hamamönündeki çocukların büyülü kalbinden
paramparça kalbimsin ankara

ey kalbim doruklardan bir dilek tut
bırakayım yenİden kızılay sokaklarına
özgürlüğü ve umudu
aç kapılarını bana ey güzel şehir
alıç toplayan çocuklarını
sazlıklarda kuşları bekleyen çocuklarını
sana yeniden getireceğim

fotoğraf:ANKARA VALİLİĞİ
GÜLÜMSE ÇEKİYORUM FOTOĞRAF YARIŞMASI