Çıkamıyorum yokuşları
Koşarak iniyorum bayırları
Gözlerim yollarına bakar
Kör talih bana çelme takar
Gözlerim sana bakar
Seni sevdim oldum sakar
Sensizlik gönlümü horlar
Nerede cana can olan canlar
Akmasın boşa kanlar
Cana candır cümle canlar
Kapalıdır sensiz gülüm tüm hanlar
Herkes der küsmüş ayrılmış onlar
Sen gönlüme girmedikten sonra
Bu gönül koluna kimi takar

Bu gönül gece gündüz ağlar
İçinde yıkılır dağlar
Kuramadım yeşeren bağlar
Kısmetimi kim bağlar
Rahatlığım yok gönül yanar
Sanki rahat mı yatar
Her yorgan battıkça batar
Gönlümü açık artırmada kim satar
Battıkça da sensizlik batar
Sen gönlüme girmedikten sonra
Bu gönül koluna kimi takar

Anıların içine bu gönül dalar
Küs bakışların çöllere salar
Sen yoksan kim koluna beni takar
Gözlerimde kolumda hasret
Beni onunla gören kaçar
Bazen işte kalırım naçar
Vuslat bende kaçtıkça kaçar
Bana kollarını kimler açar
Bu gönlüm her dem seni anar
Hem anar hem yanar
Bir sahte gülüşün dahi olsa bu gönül kanar
Sen gönlüme girmedikten sonra
Bu gönül koluna kimi takar

İstedim olasın cananım
Senin için yananım
Sana yakın bakanım
Gözlerinde olanım
Gönlüne dolanım
Gözlerine aşkla bakanım
Seni koluma takanım dedim
Olmadı
Hayallerim tutmadı
Maya koymuştum aşkı tutmadı
Bu gönlümde mutlu olmadı
Sen gönlüme girmedikten sonra
Bu gönül koluna kimi takar

Kul Mehmet’im ben kaçanım
Çok yalvardım olmadı naçarım
Pencere den giren paçadan kaçanım
Dert içine mutluluk koyanım
Mutluğu kaybedip yok olanım
Ağlama gözlerim yok maralım
Alıp başımı dağlara varayım
Dağların başında çöllere uzanalım
Arayan bulunursa yanına varalım
Yoksa sessiz bir köşede beraber ağlayalım
Ağlamakla bu iş olmaz yolda kaybolalım
Mehmet Aluç-Kul Mehmet-