19
Yorum
34
Beğeni
5,0
Puan
1294
Okunma

Hüzünlü bir veda vaktiydi,
Kıyamet alametiydi sanki.
Hafif hafif esen rüzgar
Fırtınaya devretmişti yerini.
Uzaklaşan her adımında
Zelzele kopuyordu kalbimde.
Şiddetli yağmur yağıyordu
Bardaktan boşalırcasına.
Ahireti kucaklıyordu
Sanki bitkin bedenim.
Hüzün dökülüyordu
Kırılan tarafımdan.
Kanatlanmıştı kuşlar,
Gittiğin yöne doğru
Kaçışıyordu etrafımdan.
Kuduruyordu güneş
Ve durmuştu sanki zaman.
Bir tutam ayrılık ekilip
Lokma lokma tutuşmuştu elime.
Tıka basa hüsran
Düğümlenmişti boğazıma.
Acılara banıyordum yüreğimi.
Gidişin tesirli zehir gibi
Göstermeye başlamıştı etkisini.
Çekiliyordu adeta ruhum,
Tir tir titriyordum
Korkulu cehennem tadında.
Ayrılık,
Son nefesimi vermek gibi
Azrail’e muhtaç kılıyordu benliğimi.
Acıdan gözlerim kızarıyordu,
Yutkunuyordum kelimeleri.
Gölgen uzaklaşırken
Çaresizliğe doyuyordum.
Alt üst olmuş hayatıma
Yokluğunu kusuyordum.
Akşam saatleriydi,
Kokun gidene kadar bekledim
Veda ettiğin bankta.
Umut içiyordum kana kana
Ve tükenmiştim.
Çaresizce kıvranıyordum,
Gökyüzü ağlıyordu,
Kuşlar çırpınıyordu benim yerime.
Kalmıştım sanki
Koskoca bir denizin ortasında.
Velhasıl,
Kaybetmiştim
Heyecanla başlayan
Aşk kumarında.
Şimdi!
Kocaman bir kütle var
Acılarla doyurduğun kalbimde.
Yağmurun izi
Dolaşıyor kirpiklerimde.
Hasretlik seli birikiyor
Ansızın yanağımda.
Ne yazık ki,
Bıraktığın veda lokmasının tadı
Ömür boyu hep kalıcı damağımda.
Murat Gökçe Karsî
10.03.2016
5.0
100% (29)