Bu fani dünya için, sonsuz çaba sarf edip,
Bütün dertlerimizi, içeri atıyoruz.
Sanki yetmezmiş gibi, dert deryasına gidip,
Derdimizin üstüne daha çok katıyoruz.

Bir mıknatıs misali, çekiyoruz dertleri,
Ağlayıp sızlasanda, yumuşataman sertleri,
Nerde kalıyor acep, belli değil yurtları,
Çırpındıkça daha çok çamura batıyoruz.

Gözümüzde büyütüp, daha çok yanıyoruz,
Çare bendedir diyen herkese kanıyoruz,
Sanki labirent gibi her yolu deniyoruz,
Ne rahat nefes alıp, ne rahat yatıyoruz.

Dertli gördü sizlere anlattı bu durumu,
Öğretirler insana, hayat yaş mı, kuru mu?
Sizlere kalmış artık, bu ortamın yorumu,
Ne başımızdan atıp, ne derdi satıyoruz.


ERDEMLİ-06 Mart 2016 Pazar
Cafer AKSAY