Aramızda ayrılık köprüsünü kuralı on yıl oldu
Bizimle aynı yaşta olanların çocukları oldu
Bizden başka herkes mutluluğu aradı buldu
İkimiz birlikte hasret denizinde yok olduk

Bir nefeslik cana bir parça mutluluk yetmez miydi?
Bir gülümseseydik bu ayrılığımız bitmez miydi?
İki lokma aş ile bu karnımız gülümseyerek doymaz mıydı?
İkimiz birlikte hasret denizinde yok olduk

Açtıkça açtık aramızdaki hasretlik rüzgarıyla arayı
İkimizde çok istedik bulduk elimizin kiri parayı
Bom boş kaldı işte gönlümüzün sarayı
İkimiz birlikte hasret denizinde yok olduk

Gönlümüzde açtık onarılmaz onca yarayı
Kazandığımız para sarmaz bu sancılı yarayı
Sen ayrı ben ayrı şimdi yıkılır gönlümüzün sarayı
İkimiz birlikte hasret denizinde yok olduk

Sağlıklı düşünerek vermedik sağlıklı karar
Şimdi yaşadığımız her an nefes bize zarar
Şimdi söyle bu paramparça gönlümüzü kim sarar
İkimiz birlikte hasret denizinde yok olduk

Ömrüm viran oldu sen yoksun sefillik yakıştı bu cana
Kul Mehmet’im sen şimdi hasretlikle var viran hana
Düştüğüm yollarda tüm diller kınadı serseri dediler bana
İkimiz birlikte hasret denizinde yok olduk

Mehmet Aluç-Kul Mehmet-