Her yer gibi buralarda yetmedi sen olmayınca,
Ne suların sesini alabildim ne çayın tadını,
Boynumdaki ipten kurtulan silginin kokusuyla,
Kaybettiğim misketlere sundum aklımı.
Çabuk büyümüş çocuğum mevsimsiz doğmuş,
Alıç ağacında atleti yırtılmış biriyim,
Yüksek mezar taşlarında birdir bir oynamanın,
Bedelini ödüyor kimsesizliğim..
Yoksulum , her terazinin kefesinde hafif,
Nasibim yüksek dallara takılı uçurtmalarda.
Aleyhime sonuçlandı yapılan keşif.
Peşin ortağım işlenecek bütün suçlara..
Oysa sen hep yeşilsin , hemde her mevsim,
Hep , biri var umduğun gelecek diye.
Kimse onun gibi dokunamaz diyorsun,
Kimse öyle bakamaz gözlerime..
Oysa ben,
Yoksunum üşüyememekten biliyorsun,
O yüzden mesafeler koyuyor araya,
O yüzden erteliyorsun.
Kara, kaba bir yüküm düşlerinin sırtında,
Ah..Afrina...
Nasıldır bakışlarını yerden toplayan insan,
Nasıl dişlerini geçirir dudaklarına,
Bilmiyorsun..!

Cevdet Çankaya