11
Yorum
33
Beğeni
5,0
Puan
1525
Okunma

toprak ölgün günleri nadasa bıraktı
güneş yaşlı kalbini sevgisi ile yaktı
gün yüzlü çocuk pencereden baktı
yüreğinden kar suları denize aktı
çağırıyordu
anne bahar geldi kalksana
ağaçların çiçeklendi dalları
tohumun bereketli halları
arıların telaşından balları
gül yüzlü çocuksu anıları
sesleniyordu
anne bahar geldi kalksana
her sabah çağrılan çocuk
her öğün doyurulan çocuk
annesine naza alışık çocuk
şimdi kendi kalkıyordu
odadan odaya koştu
boş yatak
boş beşikten daha büyük
suskunluk çok ağır bir yük
mırıldanıyordu
anne bahar geldi kalksana
dizleri ile çöktüğü toprak
üzeri binlerce ölü yaprak
mezar başında bir çocuk
yetim yüreğini yırtarak
ağlıyor ağlıyordu
anne bahar geldi kalksana
n’olur anne n’olur uyansana
5.0
100% (27)