Kâinat rehberdir, tefekkür ilaç
Her canlı rabbini anar sonunda
Tomurcuk derdinde değilse ağaç
Odun kütüğüne döner sonunda

Kusurları ört ki gördüğün yerde
Sendeki kusura çekilsin perde
Madem kusur bol bulunur beşerde
Başkası da seni kınar sonunda

Dünyayı dert edip kafana takma
Namuslu insana kem gözle bakma
Yalandan mum yapıp boş yere yakma
Yatsıya varmadan söner sonunda

Kötüleri çile etme canına
Herkes yakışanı yapar şanına
Arı çiçek taşır bal kovanına
Sinek de pisliğe konar sonunda

Şu dünya telaşı ne boş telaştır
Akıllı baş; Hakk’a eğilen baştır
Cehennem yakıtı insan ve taştır
Herkes günahınca yanar sonunda

Şecaat arz edip söyleme sirkat
Şu benlik yükünü yüreğinden at
Doğru işten zarar görmez mahlûkat
Hak gelir batılı yener sonunda

Başında esmesin kavak yelleri
Aldatmasın seni gençlik halleri
Yaklaşınca ihtiyarlık yılları
Aklına ‘keşke’ler biner sonunda

Baykuş viranesi dardır doğana
Her gün birbirini boğan boğana
Çakır da ekmeği kuru soğana
Şükür şevki ile banar sonunda