Umut ışıklarımın fersiz kaldığı anda,
Ellerini uzat ki ,tutunacak dalım ol !
Günden güne yok olan, hal kalmamış bu canda,
Ellerini uzat ki, tutunacak dalım ol !


Sararan yapraklarım ağacımdam dökülür,
Yaralanan gövdesi, kök ucundan sökülür,
Sanki öksüzler gibi, garip boynu bükülür,
Ellerini uzat ki, tutunacak dalım ol !


Ne baharım ne yazım, dört duvar arasında,
Matemi yaşıyorum zindanın karasında,
Kanayıp duruyorum, kalbin cılk yarasında,
Ellerini uzat ki, tutunacak dalım ol !


Sesim soluğum çıkmaz daralan nefesimde,
Çırpınıp duruyorum solumun kafesinde,
Tadım tuzum kalmadı, yaşama hevesimde,
Ellerini azat ki, tutunacak dalım ol !


Susuz çöllerde iken kuru gazele döndüm,
Zaten mum feri idim, rüzgar üfledi söndüm,
Başı sonu olmayan, uçsuz bucaksız yöndüm,
Ellerini uzat ki, tutunacak dalım ol !


Yıkıldı yıkılacak, köhnedir her bir yanım,
Sancısı demlendikçe, öyle yanıyor canım,
Kör bıçakla kesseler, bir damla akmaz kanım,
Ellerini uzat ki, tutunacak dalım ol !


Ömrümce hep bekledim, bir el uzanır diye,
Bağırdım avazımca, kimseler duymaz niye ?
Böyle kaç yıl sürecek, geçmez iken saniye,
Ellerini uzat ki, tutunacak dalım ol !



Nesrin Önem Demir
04 03 2016