Sırf sana başlangıç yapayım diye hayatımın rengini değiştirdim
Uzun zaman geçti üzerinden hatıraların
Biraz göçmüş gibiyim
Biraz asabi farkındayım
Oysa serenatlar düzerdim gözlerine
Kafiyeler birbiriyle dertleşirdi
Kelimeler ardı ardına düşerdi
O yüzden beyazı çok severdim
İçinde bir tutam mutluluk birikintisi
Birazda hasretlik kıvrılırdı
Sensiz olmaz diye başladığım düşlerim
Senle oluvermeye doğru uzun kilometreler aştı
Bunun adına aşk derlerdi
Bense hayatımın anlamı
Gücüm yettiğinde düzgün bir olmak için çabaladım
Hayat istemediğin durumlara gebe bırakıyormuş insanı
Ben senin gözünde devleşmek isterken
Kibrit çöpüne döndü benliğim
Sen kilometrelerin prensesi
Bense olduğum kere çivilenen çivi oldum
Sana hayallerim den çok bahsettim
Çok gece dertleştik göz göze
Bir o kadar yakınken
Uzak mesafelerden çok dertleştik
Ben hep olumlu adam her şeyi çözeriniz peşinde prens
Sense biraz endişeli ama gözü karaydın
İstanbul sakladı sonra bizi
İstanbul dinledi bizi
Ve İstanbul yaşatıyor beraberinde bu ömrü
Gücüm yettiğince dedim
Gücüm yetmedi meleğim
Sözüm bitmeyecek dedim
Sesim kısıldı sevdiğim

Ve
İstemediğimiz oyunun içinde baş rolü kaptıran genç olarak
Özür dilerim senden ve hayattayken çektirdiklerimden için

İçim de yaşadıklarım benim için telafisiz
Gün başka bir güne uyanırken ben hep o talihsiz yaşananlarla yaşlanıcam
Sense günü gelip sözlerinle biten sitemlerini
Gözlerinle anlatacaksın
Acizliğim yaşananlara
Önce bir oğul olarak lekelendik
Sonra bir eş
Ve bir baba
Sonrası yok daha
Benim ömre sığdırdığım hayat hikayemde
Böyle sonlacak
Bunu sen ben bide oğul diyenler bilecek