Masmaviydi gökyüzü gözlerinin renginde
Üşüyorduk sahilde gün batarken enginde
Seninle son pazardı ayrılığın gününde
...Kumsalara yazdığım ismine bakıyordum
...Ağlıyorken gözlerim canımı yakıyordun ...


El ele dolaşırken gülmeyen gözlerinde
Kalbiminin çığlığında o solan yüzlerinde
Sırlı bir mâna vardı her kelime sözlerinde
...Öldürmeden kazdığın mezarıma tıkıyordun
...Ağlıyorken gözlerim öylece susuyordun...


Sanki ayrılık vakti gelen veda an’ıydı
Yaşanmamış o günler birinin yalanıydı
İçimi saran duygu geride kalanıydı
....Düşündükçe aklıma hep seni katıyordum
...Ağlıyorken gözlerim kaşını çatıyordun ...


Bir resmin kalmış bende sararıp solmuş yüzü
Halâ yalan söylüyor bakarken iki gözü
Lâl olmuş sanki dili tükenmiş yalan sözü
...Söyle geçip uzakdan ah! çekip bakıyordum
...Ağlıyorken gözlerim gülücük saçıyordun...


Hani güller toplardık dalından bülbül uçmuş
Falımıza bakarken papatyam koku saçmış
O akasya ağaçı mor salkım çiçek açmış
...Uzanıp dallarına bir tutam alıyordum
...Takarken saçlarına hep seni soluyordum.


Yağıyorken yağmurlar şimşeklerden korkardın
Titriyorken ellerin yüreğimden akardın
O sisli gözlerinle öyle güzel bakardın
...Ağlarken sessiz sessiz yaşarken ölüyordum
...O iç çekişin var ya! içime doluyordun...


Mazide kaldı her şey yaşananlar rüyamış
Kalbinde değil adım yazdığın yer suyamış
Kalp değilmiş o kalbin yosun tutmuş kayamış
...Düşüpde kayıyorken hep sana geliyordum
...Sabır taşım deyipde yaşımla suluyordum...



Erdinç SERT