aşkımı sana emanet ettim yüreğime kefil
sen bana güldün, ben sende ayrık otu
içimde kan kırmızı kanar karanfil
kanasa da uslanmayan bir sefil



sen yanan yüreğimden kendini koruyorsun
çırpınıyor uğraşıyor şarkılara sığınıyorsun
gözlerin ki şelale mavi-yeşil sarı/yosun
grinin elli tonuna yalanlar sığdırıyorsun



ki öfkeli ellerle yazdıklarını yırtıyorsun
sonra yine şiir diye hüzünler yazıyosun
kara bir kalemin tükenmez şecaatinde
"hepsi sana" mış diye masal dinletiyorsun



kendini kovuyorsun benim yüreğimden
çıkmak istiyorsun -gitmek- ezelden
kurtulmak göğüs kafesimin içinden
-ki her şey benim yüzümden-


akıl ölmeden
mantık ölmeden
yürekte aşk ölmeden


daha önce hiç olmadığından
kaleme takıl
....bende akıl
........bende mantık
..................bende yürek
........................paramparça...



dinamitlenen kayalar gibi içimde hayat
içimden yüreğine sevda ile akan
bir ırmağın yatağında
çırpınan yaprak



seninle bu yarışta yanmaya
susmazdım susmaya
....yazmazdım yazmaya
............kanmazdım kanmaya
.................ağlamazdım ağlamaya
.............................sonu belli olsa da...