Adı Cemil

“Çentik derenin beri düzünde karşılaşıyoruz onunla. Koruköy’de bir yerde…”

bir tümseğe oturuyoruz
birer de cigara telliyoruz
hacı ve ben
üç köpek de karşımızda
bakıyorlar
dinliyorlar
hava güzel

“Yavru köpekler koştura oynaya, koyunlar da otlayadururken konuşuyoruz. Havadan sudan, şundan bundan… Dostluk ne güzel…”

diyorum hacıya
ne olacak şu dünyanın hali
insanlar çoğaldı
hayvanlar azaldı

“Ormanları kesiyorlar; apartman dikiyorlar, yol geçiriyorlar. Bok, sidik akıtıyorlar derelere, denizlere; zehir üfleyip gökyüzüne salıyorlar…”

şubatta güneş açıyor hacı
bahar gelmişmiş gibi
nisanda kar yağıyor
kış geri gelmiş gibi
dev dalgalar sahiller yutarken
kasırgalar evler yıkarken
seller insan boğuyor
ne olacak bu dünyanın hali

bana ne diyor hacı
dünyayı ben mi yarattım
ben mi kurdum düzenini
ben mi bozdum
kanunlar kurallar dostum
ben koymadım onları
ben yok saymadım

suçlular yargılanacak elbet
yanlışlar cezalandırılacak
hesap verecek herkes
hem de bu dünyada
öteye bırakılmayacak

“Hacı beni sever. Hacı herkesi, her şeyi sever…”

soruyorum hacıya
neden hacı diyorlar sana
arabistan gittin mi hiç
gitmedin
kabeyi tavaf ettin mi
etmedin
şeytan taşladın mı o yerde
ayaklar altında ezildin mi
ezilmedin

Gülümsüyor hacı; “sakallıyım ya hep, ondandır.” diyor.

hacı okur yazar değil
okula gitmemiş
hacı yalan dolan bilmez
şeytana kulluk etmemiş
içi dışı bir onun
istemezse gülümsemez

ama diyor
yönetenler okumuş dostum
entrika onlarda
dünyayı yöneten onlar
top tüfek onlarda
savaşları onlar çıkartıyor
insanları onlar kırdırtıyor
akılsızlık onlarda

“Hacı beni sever. Seni de sever. Hacı herkesi sever. Herkes de herkesi sevsin ister. Onlar gibi değil tabii; kendi gibi, sen gibi, ben gibi. Selam olsun ona…”

Tevfik Tekmen. Mart/2016/Lüleburgaz