Kurdu bu iğrenç tezgahı kan damlayan kirli eller,
Altta çimenler ezildi,üstte tepiştikçe filler,
Yıllardır tabutların üstünde açtı karanfiller.
Türk-Kürt diyerek haince ayırıp durdular bizi,
Kör kurşunlar sıkıp can evimizden vurdular bizi.
...
Kaç genci çıkardılar kaçırarak sisli dağlara,
Kaç mehmetçik kanıyla "vatan" yazdı puslu dağlara,
Tebessüm düşer mi hiç matem tutan yaslı dağlara?
Otuz yıldır dağlarda silahlarla yordular bizi,
Kör kurşunlar sıkıp can evimizden vurdular bizi.
...
Aramıza giren yılan,Rus yapımı keleş oldu,
Bu dağlarda yaşamak çok zor,ölmekse beleş oldu,
Bizi ayıran Ermeni soylu üç-beş kalleş oldu.
Galiba yenilecek kolay lokma gördüler bizi,
Kör kurşunlar sıkıp can evimizden vurdular bizi.
...
Yollarda otobüsleri durdurarak yaktılar,
Her şehit haberine gülüp,sevinerek baktılar,
Cennet vatanımı bir kaos havasına soktular.
Al bayrak örtülü ak kefenlere sardılar bizi.
Kör kurşunlar sıkıp can evimizden vurdular bizi.
...
Dış mihraklar bizi parçalayıp bölmenin peşinde,
Saflarımıza tefrika sokup delmenin peşinde,
Gafiller boş bir dava uğruna ölmenin peşinde.
Asker,polis,kadın,çocuk demeden kırdılar bizi,
Kör kurşunlar sıkıp can evimizden vurdular bizi.
...
Gör artık kardeşim oynanan bu sinsi oyunu gör,
Kalleşliğin,hainliğin adı olmuş gûya terör,
Olma vatanına,milletine karşı böyle nankör.
Her kan aktıkça döküp sokaklara gerdiler bizi,
Kör kurşunlar sıkıp can evimizden vurdular bizi.
...
Bölebilir mi vatanımı hiç,üç-beş çapulcu it,
Gerekirse son ferdimize kadar oluruz şehit,
Budur Allah’a bezm-i elestte verdigimiz ahit.
Şehadet kasnağına iplik iplik ördüler bizi,
Kör kurşunlar sıkıp can evimizden vurdular bizi.
Zinnur Aldaş