kürüdüğünü gördüm gizlice gönül kirini
ruh demleniyor çocuğun usunda
yarım yamalak kalmamak için yasta
hünerimin sadakati nakış ettiriyor elimi
kördüğüm olmak da var ya
ve dal budanır yepyeni günler için ya
vakti tutuyorum geç kalmamak üzere hayata
hüsranımızın kurduğu hayatım inliyor ağlayarak
karanlıklar çöküyor yüreğime izdüşümüyle
acı dolu duygularla hırpalanarak
ben de bir siluet gibi gölgeme sığınıyorum
avutuyorum kendim gibilerini en erkenden
hem de tüm doğrularımı kırarlarken
her bir doğrumun yanında bir de kalp var atacak
bir anda bacası tütmeyen izbe bir ocak oluyorum
küllerini çocuklar oraya buraya savuracak

şu anda ne söylenir ki içte deprem varken
şimdi ne desem de hikmetten kopuk
kapanıyor sınırları gönlümde kilerin
biri var mı ki gelip de başım da duracak
kötü bir baht mı yoksa kötü bir çöküntü mü
boş ver de ölsün ruhum
nasılsa iki ucu da kirli bir değnek be çocuğum
haykırmakta var ya kim duyacak ki
yorulduğum hayat kocattı beni hiç mi hiç sormadan
bıkkınlık içinde yüzüyorum bu yaşam denizinde
belki de bu son fırsattı koptu ha kopacak vehim
sendeliyorum içimde kalan pisliğinde
tut da beni kayıp da kıç üstü düşmeyeyim
boş boşuna vakit çoktan geçip de gitti bile

bir sürü gibi caddelerde bomboş gezenler
ağzı açık ayran delisi gibi
gözlerimde siliniyor her nedense değerler
zevk veriyor onlara bu hal ki yaşanır sanılıyor
düştü yüreğimden sevginin sırrı hikmeti
toplandı içime ağrılarının ağır külfeti
paçamdan söküle söküle umut kaçıyor
özümde ki hatıraları bir birde Cem ederek
elde var yine koca bir sıfır hep başta bekliyor
tek gücüm de bombalandı işte anla artık

ya tüm görkemini yakalayış ta bağlanırız yaşama
yada biter birlikte yürüdüğümüz bunca yol
ortamı toza dumana katarak
veya her şeyden elini çeker bu kırık kol
yada tamamla vaktini bir ite satılarak
ben bizi çözemeden asla yaşayamam ki
hayat bu bir rahibe hiçte değil
çağrıma kulak gerek bulursan sevgiyi eğil
ya hep birlikte girilir bu çatının altına
ya da kulaklarını tıka acı mı acı feryatlarına

sana her şey kolay bir masal geliyor çocuğum
gel de içinden bizleri bağışla
beni de büyütmediler ki bende bir çocuğum
göremediğin hayatı veremesek de sana sen affet
vardır belki bizden bir çok beklentin
buradan koyup da git çökmeden başımıza bir afet
bir ufuk kalmadı ki artık ne bize nede sizlere
kıranlar girdi sanki bizlere
sakın ha kızma
üşüyüp de donuyor şimdiden yüreğimiz
şu minik beynimiz ise sanki de bir magma…


(27.02.2016) AZAP…