Sev, sevil , seviş
Duyulsun çığlığın zevkten delirdiğinde
Bilsin herkes senin bu serzeniş

Yum gözlerini ve bırak kendini ihtirasına

...

Zamanın gözlerinde
Bakışlarda aydınlık
Açıyor sevgiye güller

Bir yağmur ezgisinde ıslanır

...

Artık ıstıraplar, acılar bitecek
Artık mutluluk hiç bitmeyecek
Diye umut ederken
Mutluluk sırra kadem bastı


...

Mutluluk bir papatyanın gülümseyişinde
Günebakan çiçeklerinde
Bir karıncanın ayak izlerinde
Mutluluk Allah'ı gördüğün her yerde


...

Mutluluk çok uzakta değil
Baş koyduğun seccâdende
Mutluluk göklerde değil
Semaya açtığın ellerinde..


...

Öğrencilerim de ben de mutlu olurduk Sait Faik’in “Hişt! Hişt!” öyküsünü okurken. Öykücülüğümüzün bu temel direği öyle okuyucuyu heyecanlandıran, meraklandıran olaylar anlatmaz öykülerinde. Alır sıradan yaşamın bir yönünü o doyulmaz diliyle anlatır. Onun için olay değil anlatım önemlidir. Akıp giden sizi adeta çarpan anlatım.
Türkçe ya da Edebiyat dersine girdiğim her sınıfta okurdum bu öyküyü. İlgiyle dinlerdi öğrenciler. Teneffüse çıkınca da başlarlardı birbirinin arkasından “Hişt! Hişt!” demeye…
Ve şöyle bitiyordu okuyana “yaşam sevgisi” aşılayan o öykü:
“Nereden gelirse gelsin dağlardan, kuşlardan, denizden, insandan, ottan, böcekten, çiçekten. Gelsin de nereden gelirse gelsin! Bir hişt sesi gelmedi mi fena. Geldikten sonra yaşasın çiçekler, böcekler, insanoğulları.

...

bi yolu olmalı kapıları açmanın zor da olsa
üfleyi üfleyi yara da ateş kül olmalı
önce nefes sonra allaha kul olmalı

...

Doymak aşka, hapsetmek tutkuyu yürekte.
Hayat denen yol hangimize kaç yıl acaba !
Otuz mu ? Yirmi mi? kırk mı?
Daha mı az yoksa daha mı fazla,
Kim bilebilir ki aslında!

...

Gerçekten sevgiye muhtaç olana
Kalbimi adayıp yanmak isterim
Askindan delice sac bas yolana
Mutluluk büyüsü sunmak isterim


...

“Anlarda mutluluğu yakalamaya çalışıyoruz. “ diyor ünlü oyuncu Selçuk Yöntem. Bu hafta sonu bir gazetenin “Pazar eki”ndeki söyleşisinde. “Yemek yemeyi, dostlarla sohbet etmeyi, müzik dinlemeyi, fotoğraf çekmeyi seviyorum.” diye de eklemiş. İşin özünde demek istemiş ki : “Mutlu olmak için güzel anları değerlendirin, insan hayatın her anında mutlu olamaz.”
Okuduktan sonra düşündüm, dedim ki. “Ben de dizelerle anlatmaya çalışayım anda yakalanan mutlulukları. Belki tuhaf gelecek sizlere yazdıklarımın bazıları; ama olsun bakalım düşündükçe neler gelecek aklıma.”

Tam girerken apartmanın bahçe kapısından içeri
Bir kedi çıktı karşıma

...