Dr Haim Jakari her zamanki gibi aynı saatte Nişantaşı’n- daki muayenehanesinden çıktı.Valikonağı caddesin- den alışveriş yapmalıydı. Eşi Ethel, her akşam mutlaka eve gelmeden almasıgerekenleri telefonuna mesaj olarak atardı. Markete girerken mesajı okudu “yoğurt, ekmekve biraz börülce” yazıyordu. Zaten onların evine asla cips, gofret, abur cubur giremezdi.Ethel bu konuda çok titzdi. Karı koca sağlıklı ve uzun bir yaşam adına tam bir askeri disipliniçinde yaşıyorlardı. Haftada üç gün mutlaka spora gidiyorlar, yazın akşamları ise yemektensonra tüm adayı turluyorlardı. Ethel bu konuda o kadar disiplinliydi`ki, diğer insanlarnormal ve keyifli bir akşam yürüyüşü yaparken, onlar tempolu yürüyor ve akşam sporuyapmış oluyorlardı..siparişleri alıp, marketren çıktı. Yolda bir kaç tanıdık ile selamlaşa- rak,evinin bulunduğu akkavak sokağa saptı. Hava soğuktu. Adımlarını hızlandırıp,apartmanın önüne geldi. Apartmandan çıkan genç bir adam ona kapıyı tutarak “buyrun”dedi. Teşekkür ederek içeri girdi. Bu onun yaşarken yaptığı son şey olmuştu... Susturucutakılı tabancadan hafif bir ıslık sesi duyuldu. H im Jaka-ri`nin cansız bedeni binanın girişine yığılmıştı.