"Parçalanmış bir toplumsal varoluşun ürünü olan karakterler, doğası gereği 'çelişkin' nitelikler üzerine kurulur... Hakiki karakterler, ancak gerçek bir olay örgüsünde varlık bulabilirler... Dramatik yapı, elbette 'tek' bir çatışmadan meydana gelmez; çoğu zaman 'temel' çatışmaya bağlı, çok sayıda yan çatışmadan oluşur. Bu yan çatışmaların tümü, doğrudan doğruya 'ana karakterler' alakalı olabileceği gibi, 'yan karakterler'e bağlı olarak da ortaya çıkabilir ve 'ana karkter'i ancak dolaylı olarak ilgilendirebilir. Fakat her ihtimalde, yan çatışmalar, doğrudan doğruya 'dramatik metnin' merkezini teşkil eden 'ana çatışmaya' bağlanır."
"Drama, hayatın birdenbire ve keskin dönüşümler geçirdiği, ani kırılmalara uğradığı 'eşik durumlarını' seçer... Dramatik bir eserde karakter, edimlerinde 'tek başına' değildir; çok sayıda 'yan karakterler'le kuşatılır. Bu karakterlerin birçoğu, anlatının içinde doğrudan doğruya 'ana karakterin' mizaç ve edimini 'vurgulamak' üzere işlevlendirilir. O halde karakterler arası 'zıtlık', dramanın esasını teşkil eder. Çünkü baş karakterlerin istem yönleri ve iradeleri, kendilerinin tam zıddının gösterime dahil edilmesi yoluyla olağan üstü bir biçimde görünürlüğe kavuşur ve değer kazanır."
(Tanıtım Bülteninden)