``Ağabey, senin bu sinemacılık anılarını yazsak`` deyince, Behiç Bey şöyle bir düşündü. Ne düşünüyordu?
``Sinemacılık anılarını...``
Anıları değerlidir insanlar için. Ve özeldir. Acısıyla, tatlısıyla...
Anıları paylaşmak? ...
Bence, işte buydu Behiç Bey`i düşünmeye yönelten şey.
Evet, onun ne düşündüğünü anlıyor gibiyim. Ama yine de sormadan edemedim: ``Ne oldu ağabey, sustun? ..
»»