Bad-ı saba eser, başlar yolculuk sessizce,
İlk menzil sabırdır, gönlümde derin ve nefeslice.

Rüzgâr taşır ism-i ilahi, fısıldar yavaşça,
Her yaprak bir sır, her gölge bir nur damlası.

İkinci menzil aşkın kapısı, kalpte ateş,
Sultan-ı Hak bekler, yüzünde merhamet, gözde ışık.

Ruhum titrer, her adım bir vuslat nişanesi,
Bad-ı saba götürür sevgiyi menzilden menzile.

Üçüncü menzil teslimiyet, her şeyin elden çıkışı,
Gönül boşalır, nefs susar, sırra yaklaşır nazikçe.

Sultan bakar, rızayı verir sessiz bir gülüşle,
Ruhumda doğar hakikat, gözlerim kamaşır müjdelerle.

Dördüncü menzil vuslat, kalpte sonsuz nur,
Bad-ı saba artık taşımaz, çünkü ben buradayım, huzur.

Sultan-ı aşk tebessüm eder, gönül bir taht,
Her zerre bir ilahi sır, her an bir aşka vâkıf.

Beşinci menzil, artık menziller yok, sadece sen,
Ruhum Bad-ı Saba ile birleşir, erir her ben.

Sultan-ı Hak, aşkınla kurdu tahtını kalbimde,
Ve yolculuk biter, çünkü vuslat artık içimde.