26. Orman Kapısı

Bir ağaç gölgesinde
sessizce büyüyor
adı hatıra
kökü seninle.



27. Kül Rengi Yaprak

Bir yaprak düştü
içinde sen vardın
toprak örttü
bense sustum.



28. Uzak Dal

Dalların arasından
bir fısıltı geçti
belki rüzgardı
belki sen.



29. Gölün Aynası

Suya baktım
kendimi değil
bir boşluğu gördüm
belki seni saklıyordu.



30. Yosun

Bir taşın yüzeyinde
sessizce yaşadı
tutunmayı
bana kim öğretecek?



31. Tünel

İçimden geçen
karanlık koridorlarda
adım yankılandı
yanıt vermedin.



32. Sessizlik Kuşu

Bir kuş uçtu
kanatlarında gece
konduğu her kelime
beni susturdu.



33. Kök

Kökler sessiz
toprak sabırlı
kalbim ikisi arasında
kayıp bir tohum.



34. Gölgeli Yol

Gölge uzun
yol dar
sen kimsin
beni böyle derinleştiren?



35. Yürüyüş

Ayaklarım
benden önce karar verdi
gitmeye
neden ben izin verdim?



36. Gölgede Kalan

Bir isim unuttum
ben çağırınca dönmeyen
sen miydin
yoksa ben miydim?



37. Ağaçların Uyku Saati

Ağaçlar uyurken
ben uyanıktım
geceyi ben taşıdım
senin yerine.



38. Çiğ Taneleri

Sabahları
toprak üzerinde birikir
gözyaşları gibi
ben toplamayı bilirim.



39. Kuytu

Kimsenin bilmediği
bir yer bıraktım içimde
sen hiç uğramadın
ben hep bekledim.



40. Derin Orman

Belki kaybolmak için geldim
belki bulmak için
ama yol ikisini de öğretiyor.



41. Dalların Fısıltısı

Bir cümle bıraktım
dallar arasında
rüzgar alıp götürdü
sen duydun mu?



42. Işık Çemberi

Karanlık karanlığı tanır
ışığı yoran da budur
ben ikisi arasında kaldım.



43. Satır Arası

Ağaç gölgeleri
bir şeyler yazdı toprağa
ben okuyamadım
sen de çevirmedin sayfayı.



44. Rüzgarın Hatırası

Her esişinde
benden bir kelime aldı
ben daha sessiz kaldım.



45. Yeniden Gece

Ormanın içinden geçtim
gündüzdü
ama içim hep akşam.



46. Yabani

Hiçbir yerde yetişmeyen
bir çiçek gibiyim şimdi
arayıp da bulamadıklarında
hatırlarsın.



47. Göç

Bir kuş sürüsü
ömrümün içinden geçti
geri dönmeyen her kanat
bende kaldı.



48. Ormanın Sonu

Yürüdüm
sonuna vardım sandım
meğer başlangıcıymış
karanlığın.



49. Uzak Kökler

Kökler birbirine dokunur
biz dokunmadan büyüdük
bu yüzden kırıldık.



50. Sessiz Orman

Burası benim ülkem
şimdi sessizlik konuşuyor
kelimelerin bittiği yerde
ağaçlar beni anlıyor.