Zaten insan dediğin yediği her kazıktan sonra "Yok abi bundan sonra kimseye güvenmem ben," deyip de her seferinde kazık yemeye devam eden bir canlı türüdür…”

Leyla ile Mecnun-Burak Aksak

Papaz Hammed Kurayşi Mardinin eski ve kadim halklarından Süryani bir rakipti elinde İncil dilinde tevhid o da kendi ümmetini Allahın dinine çağırıyordu Mardin birazda bu demekti bir tarafta Darul zaferan manastırı bir tarafta mor Gabriel diğer yanda Mardin Ulu Camisiyle kültürlerin dinlerin ortak merkeziydi ezanın sesini duyan camiye kilisenin çanını duyan kiliseye koşuyor Midyat halkı paskalyalarda kurban bayramında birbirlerine koşuyorlar birbirlerine sarılıyorlardı ve gardaşlık yoldaşlık iki insanın sarılması ile başlıyor edilen tek bir selam kelam içilen çay gönül köprüleri kurmak için yeterli oluyordu 5.yy da inşa edilen Deyrulzafaran Manastırı eşsiz bir kültürel hazineye sahipti 640 yıl boyunca Süryani Ortodoks patriklerinin ikamet ettiği bu medreseye Rahip Hammed Kurayşinin evi süryanilerin kulların dağı adını verdikleri Turabdin bölgesindeydi hidayet öyküsü ise bambaşkaydı yıllarca yetim kaldıktan sonra sokaklarda aç yatar kimse evine almaz dövülür sövülür kovulur ve bir gün ekmek çalmak zorunda kalır ve gardiyanlar koluna kelepçeyi takarlar iki yanında iki polis Midyat cezaevine getirirler onu ve akşam sofrasında kurtlu küflü ekmeğe talim ederler ve açlık insanı küflü kurtlu ekmek yemek zorunda bırakır açın gözü görmez