16. Bölüm – “Gölgedeki Adam”

Un çuvallarının arkasında saklanan Yusuf ve Selma, kalplerinin gürültüsünü bastırmaya çalışıyordu. Adım sesleri, fırının kırık kapısından içeri girdi.

Ayaklar, yerdeki cam kırıklarının üzerinde çıtırdadı. Yağmurdan ıslanmış çizmeler… Yusuf, Selma’nın elini sıktı.
Kız fısıltıyla, “Asker mi?” diye sordu.
Yusuf başını hafifçe salladı, “Sessiz ol,” dedi.

Adam ağır ağır tezgâhın yanına geldi. Elleriyle etrafa bakıyor, külle kaplı rafları karıştırıyordu. Gözleri sert, yüzü yorgundu. Belindeki tüfek, tehditkâr bir şekilde parlıyordu.

Selma, nefesini tutmuştu. Yusuf ise adamın kim olduğunu anlamaya çalışıyordu. Bir an adam, yere düşmüş bir ekmek parçasını aldı, başını kaldırıp derin bir iç çekti. Sonra… ekmeği cebine koydu.

Tam o sırada, arka kapıdan bir rüzgâr esti ve çuvalların kenarındaki bez yere düştü. Adam irkildi, tüfeğini doğrulttu.
“Kim var orada?” diye gürledi.

Selma korkuyla Yusuf’un koluna sarıldı. Yusuf, kızın gözlerine bakarak dudaklarıyla “Sakın ses çıkarma” dedi.

Adam birkaç adım attı… fakat birden dışarıdan uzaktan gelen bir patlama sesi duyuldu. Gürültüyle birlikte toz bulutu fırının içine doldu. Adam başını eğip, tüfeğini kavradı ve hızla dışarı çıktı.

Sessizlik geri geldiğinde Yusuf derin bir nefes aldı.
“Az kalsın yakalanıyorduk…” dedi kısık bir sesle.
Selma’nın elleri hâlâ titriyordu. “Yusuf, burası güvenli değil. Buradan hemen gitmeliyiz.”