Horzumkeserler İlkokulu’nda okuduğum yıllarda oranın gülü müydüm, çiçeği miydim bilmiyordum. Belki de çiçeğiydim. Öğretmenim: ‘‘Kazım, kalk!’’ dediği zaman şiirleri okurdum. Bu arada ben şiirleri okurken gözüme de duvarın en göze çarpan yerinde ve köyümüzün okulunun başköşesi sayılabilecek yerde asılı bir halde sürekli gördüğümüz dönemin cumhurbaşkanı ile ilgili bir mukavva yer alıyordu: ‘‘İsmet İnönü’nün Türk Çocuklarına Öğütleri’’ başlığı altında şu sözler yer almaktaydı: ‘‘Çok konuşma iş yap.’’ ‘‘Büyük işler karşısında yılma.’’ ‘‘El verir ki, namuslu ol ve çalış.’’ ‘‘Ben hangi okula gitsem terbiyeli ve çalışkan çocukları severim.’’ sözlerinden sonra bir de köy çocukları için İsmet İnönü’nün ayrı bir parantez açtığı bir söz bulunmaktaydı: ‘‘Bugün bir köy okulunda okuyan bir Türk çocuğu, yarın Türkiye’nin Reis-i Cumhur’u olabilir.’’ sözünün ardından öğütler bittiği için hemen altında ‘‘Reis-i Cumhur İsmet İnönü’’ yazıyordu. Bu söz gerçekleşti mi, yani bir köy çocuğu, bir köy okulunda okuyan Türk çocuğu; Türkiye’nin cumhurbaşkanı oldu mu? Evet, işte Süleyman Demirel ve Turgut Özal örnekleri ortada. İşte bir köy çocuğunu alıp Türkiye’nin zirvesine taşıyan eşsiz bir sihirli faktördür ‘‘Cumhuriyet’’… İşte bu yüzden de Allah’ın izniyle bu ‘‘Cumhuriyet’’, Atatürk’ün de ifade ettiği gibi ilelebet payidar kalacaktır. İşte ‘‘İsmet İnönü’nün Türk Çocuklarına Öğütleri’’nin yer aldığı bu mukavva kağıttan pano, hiç istisnasız Türkiye’nin her vilayetinde ister köy okulları olsun, işte kentte yer alan okullar olsun hiç ayrım olmaksızın baş köşelerde bulunuyordu. Elbette ki görev yaptığım Aşağıseyit İlkokulu’nda da yer alıyordu. Ta ki 1950 yılında Türkiye’de iktidarın ilk defa bir serbest seçim yoluyla el değiştirme durumu gerçekleşinceye dek… O seçimlerde Halk Partililer ve Atatürk’ten sonra Türkiye’nin Reis-i Cumhur’u olmuş, nam-ı diğer ‘‘İkinci Adam’’ İsmet İnönü artık muhalefete geçmiş, Demokrat Partililer iktidara gelmiş, Demokrat Parti lideri olan ve aynı zamanda da Atatürk’ün de son başbakanı olan Celal Bayar yeni cumhurbaşkanı oluyor, siyaset literatürüne ‘‘Üçüncü Adam’’ olarak geçiyordu. Elbette ki o günlerde yıldızı yeni parlayan Demokratların gelecek vaadeden ismi Adnan Menderes de başvekil olarak hükümeti kurma görevini alıyordu. Aradan yıllar geçti. 1956 yılına gelindiğinde mezun olduğum Arifiye Köy Enstitüsü’nden Aşağıseyit İlkokulu’na tayinim çıktığında sınıfın dolabını karıştırırken dolabın arkasında kalın bir mukavva gördüm. Meraklanıp ‘‘Nedir bu?’’ diye kendi kendime sordum. Mukavvanın önünü çevirip baktığımda gördüğüm manzara karşısında beynimden vurulmuşa döndüm. Üzerinde aynı benim Horzumkeserler İlkokulu’nda gördüğüm ‘‘İsmet İnönü’nün Türk Çocuklarına Öğütleri’’ başlıklı mukavvanın aynısındandı. Söküp çıkarmışlar, asılıyken kaldırıp dolabın arkasına atıvermişler. Toz içindeydi mukavva pano… Ben de onu aldım, dışarıya çıkardım ve yıkadım, ıslak bezle sildim, ardından silkiverdim, kuruladım ve Türk bayrağının yanına, dolabın içine koydum. Ama çok sonraları alıp evime götürmediğim için de bin defa pişman olduğumu da ifade etmek isterim. Zira benden sonra o mukavva panoyu çöpe atmışlardır.