YANLIŞLARIN KÜLLERİ

Hayatım boyunca en çok
kendime yanlış yaptım aslında.
Kimse bilmedi bunu.
Kimseye söylemedim.
Ben güçlü durmayı öğrendikçe
kendi içimde çöktüm.
Kendimi savundukça
kendime ihanet ettim.
Bazen insanın en büyük düşmanı
kendi aynası olurmuş.
Ben yıllarca o aynaya
yanlış bir adamı yerleştirdim.
Gölgesi ağır,
geçmişi keskin,
hatıraları bataklık gibi çeken bir adam…
O gölgeyi taşımaktan yoruldum.
Kendime kızdım,
kendimi suçladım,
kendimi susturdum.
Bir insan ne kadar yanlış yapabilir bilmiyorum
ama ben kendi kalbime karşı
en büyük yanlışı yaptım:
Kendimi hiç sevmeyerek.
Sonra sen geldin…
Ama bir mucize gibi değil.
Bir düzeltme değil.
Bir ödül hiç değil.
Sen sadece
kendim sandığım karanlığı
yavaşça aydınlatan bir sessizlik oldun.
Ben sana anlatmadım
ama sen hissettin.
Yıllardır içimde biriken yanlışları,
kendime attığım tokatları,
içimde kazıdığım hataları
bir bakışta anladın.
Beni yargılamadın.
Düzeltmeye kalkmadın.
Ama en önemlisi:
Kaçmadın.
İnsan bazen
kendinden kaçan herkese alışır da
kendinden kaçmayan birini görünce
ne yapacağını bilemez.
Ben de bilemedim.
Kaçtım biraz,
yaklaştım biraz,
yine kaçtım.
Sen üstelemedin.
Ama durdun.
Durmak bazen insanın
“yanındayım” deyişidir.
Sen bana onu dedin.
Ben kendi hatalarımdan
ilk kez utanmadım.
Çünkü senin bakışında
yanlışlarımdan çok
hayatta kalmaya çalışan yanımı gördüm.
Ve o an anladım:
Küllere dönsem bile
içimde hâlâ kıvılcım varmış.
Sadece biri
ateşi görmeyi bilmeliydi.
Sen gördün.
Küllerimden utanmayı bıraktım.
Çünkü yanlışlarım
beni eksiltmedi;
beni insan yaptı.
Ve bazen bir insanı sevmek,
onun yanlışlarının kıyısına oturup
“Ben buradayım” demektir.
Sen bunu yaptın.
Bu yüzden ben ilk defa
kendimi affettim.
Artık anlıyorum:
Yanlışlarımın külleri
yeni bir ben yaratıyordu.
Ben o küllerden doğrulurken
sen beni tutmadın,
ama yanımda durdun.
İşte en çok buna ihtiyacım varmış.
Ben kendime ilk defa
bu kadar yakından baktım.
Ve ilk defa
kendi hikâyeme acımadan,
utanç duymadan,
nefret etmeden baktım.
Çünkü sen vardın.
Ve varlığın
bana kendi küllerimden çıkma cesareti verdi.