Aşkın Felsefesi, Yarım Kalan Dualar ve Benliğimin Derin Kuyuları


Şiir 1 – “Aşkın Felsefesinde Benim Yerim”


Aşk bir felsefe değildir derler,
Oysa ben seni düşünürken bile
Kâinatı sorguladım.
Varoluşumun sebebini,
Kalbimin ritmini,
Kaderin sırlarını…
Bir erkeğe aşkı düşündürmek kolaydır,
Ama ona aşkı sorgulatmak zordur.
Sen bana bunu yaptın.
Ben seni düşünürken
Evren genişlerdi içimde.
Sanki yıldızlar yer değiştirir,
Zaman başka türlü akardı.
Ben,
Aşkın felsefesinde
Kendini arayan adamdım.
Sen ise
Bulduğumu sandığım her cevabı
Bir bakışınla yeniden bozan
Sırdın.
Aşkı anladıkça
Kendimi kaybettim,
Kaybettikçe
Kendime döndüm.
Çünkü insan ancak çok sevdiğinde
Gerçekten kim olduğunu fark eder.


Şiir 2 – “Yarım Kalan Dualar”
Gece olduğunda,


Ben hep içimde bir dua ile uyudum.
Adını söylemeden,
Yüreğimi açarak…
Dualarım hep yarım kaldı,
Ama sen tamdın.
Eksik kalan bendim,
Tamamlayan sendin.
Bir erkeğin duası sessiz olur;
Ben ellerimi kaldırmazdım,
Kalbimi kaldırırdım göğe.
Sana değsin diye.
Ama bazen gökyüzü bile ağır gelir adını taşıyamazdı,
Ben taşırdım.
Dualarım yarım kaldı
Çünkü seni tamamına sığdıramadım.
Sevdam çoktu,
Kelimem azdı.
Aşkım derindi,
Ama dilim kısaydı.
Yine de her gece
Bir dua başladım içimden:
"Mutlu olsun…"
Gerisi bende düğümlendi.


Şiir 3 – “Benliğimin Derin Kuyusu”


Herkesin içinde bir kuyu vardır;
Bir öfke,
Bir sevda,
Bir sızı…
Benim kuyum sendi.
Derindi,
Karanlıktı,
Ama suyu berraktı.
Ben o kuyunun başına her geldiğimde
Bir şey öğrenirdim kendimle ilgili:
Neyi affedebileceğimi,
Neye dayanabileceğimi,
Ne kadar sevebileceğimi…
İnsan içindeki kuyuya bakınca
Gerçeğini görür derler.
Ben baktım,
Gerçeğim sendin.
Ben karanlığımdan korkmadım çünkü
Orada senin yansıman vardı.
Bir erkek içindeki kuyuyu aşınca
Kendisini bulurmuş;
Ben seni buldum.
Ve anladım:
Aşk bir kuyu değil,
Bir iniş yolculuğudur.
Ne kadar derine inersem
O kadar ben oluyordum.


Şiir 4 – “Aşkın Sessiz Öğretmeni: Acı”


Aşkın öğretmeni sevinç değildir,
Acıdır.
Ben bunu geç öğrendim.
Bir erkeği büyüten,
Terk edilişi değil;
Geriye kalan sessizliktir.
Ben o sessizlikte büyüdüm.
Sen gittin,
Ben kaldım.
Ama asıl mesele gidişin değil,
Beni kim olduğumla baş başa bırakmandı.
Acı bana sabrı öğretti,
Sükûtu,
Gururu,
Kırılmayı,
Toparlanmayı…
Ve ben en çok
Seni kaybederken kazandım kendimi.
Acı
Aşkın gizli dersidir.
Ders bittiğinde
Erkek değişmiş olur.
Ben değiştim.


Şiir 5 – “Aşkın Beni Bana Anlatan Yüzü”


Aşkın iki yüzü var derler;
Biri güler,
Biri ağlar.
Ama ben üçüncüsünü gördüm:
Beni bana anlatan yüzünü.
Sana baktığımda
Kim olmak istediğimi gördüm;
Güçlü,
Sahici,
Dürüst…
Ama sana dokunamadığımda
Kim olduğumu gördüm;
Kırgın,
Yorgun,
Eksik…
Bir kadın erkeği böyle büyütür:
Kendisiyle yüzleştirerek.
Sen beni büyüttün.
Ben aşkı senden öğrendim,
Ama kendimi
Senden uzak kalınca anladım.
Aşkın en büyük sırrı buydu:
Beni bana sen anlattın.