Aşkın Ateşinde Piştim Gazeli

Gönül mülkün harâb ettim, o yârın hasretinde,
Cân u dilden geçen sırra, bu demde yâr eriştim
.
Pervâne gibi yandım, Aşkın ateşinde piştim.
Derde yoldaş oldu canım, gayrı yoktur kimsesi,

Gam yükünü sırtımda taşıdım, iller görmedi.
Bedenim eriyip bitti, Aşkın ateşinde piştim.

Her nefeste zâr ederim, gül yüzün göremedim,
Yârin mecnûnuyum ben, sahraları dolandım.

Vuslatın hayâliyle, Aşkın ateşinde piştim.
Bakışın bir ok gibi, saplandı tâ sineme,

Hiç usanmam, usansam da dönmem asla sözümden.
Sevdanın deryâsına girdim, Aşkın ateşinde piştim.

Sanmasın kimse beni, bu cihanda mesrûrum,
Hicranın çölünde, ben susuz, bir garîbim.

Ferhat gibi dağ deldim, Aşkın ateşinde piştim.
Gözlerimden yaş değil, kanlı yaşlar akıttım,

Ne bir bülbül figânı, ne de bir gülşen arzusu.
Gönül tâcın giyerek, Aşkın ateşinde piştim.

Menzilim sensin ey cânân, başka yoktur hevesi,
Felek yüzüme gülmedi, hep zulmet, hep karanlık.

Zamanı unuttum, Aşkın ateşinde piştim.
Hakk’a giden yollarda, rehberim oldu ismin,

Dû cihânımı fedâ ettim, budur benim törem.
Seninle var oldum, Aşkın ateşinde piştim.

Mahlasınla hitâb eder, bu âciz TURHAL sana,
Dîvânımın en son beyti, olsun sana revânâ.

Sana yanmak ibâdet, sana kulluk dâimâ,
Varlık dâvâsından geçtim, Aşkın ateşinde
piştim.

Hüseyin TURHAL